جای صندلی ها را عوض میکنی

جای شمعدانی ها ... گلدان ها

و برای من تنها به اندازه یک آغوش از دست رفته جا میگذاری

چقدر چشم به چارچوب در گذاشتی که برگردم

منی که بزرگتر از تمام اتاق ها بودم

چرا نمیگذاری...

دست کم روی دیوار های خانه بلندتر بایستم

مدام روی این صندلی  ... آن صندلی

تصمیم تازه ای نیست

چمدانت به اندازه تمام راه ها خسته ام میکند

جای همه چیز را عوض کرده ای

حالا باید برای پیدا کردن ردی از هم باید تمام انبار...

باید تمام خواب هایمان را زیر و رو کنیم

تا شاید در رویا .........